Σύνδεση
Satelite Map
ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ

Ο νομός Σερρών είναι ουσιαστικά η λεκάνη απορροής του ποταμού Στρυμόνα. Η λεκάνη αυτή σχηματίζεται από δύο ορεινά τείχη στα (βορειο-)ανατολικά και (νοτιο-)δυτικά της, που οι κορυφές τους ορίζουν και τον νομό. Η οροσειρά στα ΒΑ της λεκάνης του Στρυμόνα είναι ουσιαστικά προέκταση της οροσειράς του Ορβήλου που στέκει στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας και σχηματίζεται από τα όρη Βροντούς, το Μενοίκιο όρος και το όρος Παγγαίο.

Τα κατάφυτα όρη Βροντούς (δασοκάλυψη 83%) είναι η νοτιοδυτική συνέχεια του ορεινού όγκου του Ορβηλου και εισχωρούν στην λεκανοειδή πεδιάδα των Σερρών από τα ανατολικά. Εχουν ψηλότερη κορυφή (Αλή Μπαμπάς) στα 1850μ. και από γεωλογική άποψη ανήκουν στην μάζα της Ροδόπης. Το κλίμα ανήκει σε έναν ενδιάμεσο κλιματικό τύπο μεταξύ του μεσογειακού και του ηπειρωτικού. Τα μεγαλύτερα υψόμετρα ανήκουν στην υγρή ζώνη ενώ, οι χαμηλότερες περιοχές στην ξηρή.

Το Μενοίκιο όρος (1963μ.) είναι νοτιοανατολική συνέχεια της Βροντούς και με τον όγκο του χωρίζει την πεδιάδα των Σερρών από αυτήν της Δράμας. Εχει έντονο και ποικίλο ανάγλυφο, με υψηλές κορυφές, φαράγγια και έντονα βραχώδη συμπλέγματα. Στο παρελθόν τα εκτεταμένα ορεινά λιβάδια του γνώρισαν μεγάλη άνθιση, όταν αναπτύχθηκε η οικονομία με βάση τους νομάδες κτηνοτρόφους. Αυτό το παρελθόν μπορεί να το ιχνηλατίσει ο σημερινός επισκέπτης βλέποντας τους πολλούς εγκαταλειμένους οικισμούς του βουνού.

Το όρος Παγγαίο, τέλος, βρίσκεται στα σύνορα των Σερρών με την Καβάλα, και έχει μέγιστο υψόμετρο 1956μ. Τα εδάφη του είναι γενικά πολύ επικλινή με πολλές βραχώδεις και απότομες πλαγιές. Είναι κι αυτό ένα βουνό πολύ δασωμένο και με μεγάλο υδάτινο πλούτο. Σε πολλά σημεία του βουνού υπάρχουν αρχαίες στοές μεταλλείων χρυσού και αργύρου οι λεγόμενες ασημότρυπες.

Περισσότερα
ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ

 

Τα βουνά που περικλείουν την λεκάνη του Στρυμόνα και μάλιστα αυτά της οροσειράς του Ορβηλου διακρίνονται για τον υδάτινο πλούτο τους.

Αναρρίθμητες πηγές, ρέματα και χείμαρροι διατρέχουν τους ορεινούς όγκους τους και τροφοδοτούν τα μικρότερα και μεγαλύτερα ποτάμια της περιοχής. Τα πολλά φαράγγια των βουνών αυτών δίνουν διέξοδο σε ορμητικούς ποταμούς που διαβρώνουν ακόμη περισσότερο τα ασβεστολιθικά πετρώματα τους δημιουργώντας εντυπωσιακές βραχομορφές.

Χαρακτηριστικό τέτοιο φαράγγι είναι του ποταμού Αγγίτη που χωρίζει το Μενοίκιο όρος από το όρος Παγγαίο.

Περισσότερα
ΧΛΩΡΙΔΑ & ΠΑΝΙΔΑ

Η βορειοδυτική πλαγιά της Βροντούς καλύπτεται από εκτεταμένα μικτά παραγωγικά δάση οξιάς, δασικής πεύκης και άλλων φυλλοβόλων πλατυφύλων, όπως η αγριοκερασιά, τα ορεινά σφενδάμια, συστάδες λεπτοκαριάς και τρέμουσα λεύκη. Στην νότια πλευρά μια σειρά αμφιθεατρικών λεκανών απορροής καλύπτονται από φυσικές συστάδες οξιάς και δασικής πεύκης και τεχνητές συστάδες μαύρης και τραχείας πεύκης (από αντιπλημμυρικές αναδασώσεις του 1950-1970). Διακρίνονται τέσσερεις ζώνες βλάστησης: Ζώνη αείφυλλων, Ζώνη φυλλοβόλλων δασών (μικτού δρυοδάσους και δάσους οξιάς), Ζώνη κωνοφόρων-βελονοφύλλων και Ζώνη ορεόφυτων (αλπικά λιβάδια και υποβλάστηση σε βραχώδεις κόλπους).

Στο βουνό έχουν παρατηρηθεί 515 είδη από τα οποία μερικά δεν είναι γνωστά στην υπόλοιπη Eλλάδα. Πολλά βόρεια είδη εμφανίζονται όμοια της κεντρικής Eυρώπης. Eπίσης πολλά είδη παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη Mακεδονία.

Στο κέντρο του δάσους σε βαλτώδη περιοχή, στην τοποθεσία Mπαλτάτσαϊρ, αναπτύσσεται ένα παλαιοντολογικό φυσικό μουσείο της βλάστησης, όπου η συσσωρευμένη γύρη των δένδρων, στρωματωμένη κατά εποχές, βοηθά να διαπιστωθεί η διαδοχή των δασικών ειδών ανά τις χιλιετηρίδες. Σε αυτήν την περιοχή χρονολογικά εντοπίσθηκε η πρώτη παρουσία των ανθρώπων στη περιοχή. O χώρος αυτός, που ονομάζεται σφαγνώνας, προστατεύεται από το Yπουργείο Γεωργίας και κηρύχθηκε διατηρητέο φυσικό μνημείο. Σε αυτήν την, μεγάλης επιστημονικής και εκπαιδευτικής αξίας, έκταση συναντάμε μερικά από τα πιο σπάνια είδη της ελληνικής χλωρίδας.

Στο Μενοίκιο συναντούμε ανάλογη ποικιλία μορφών βλάστησης και ειδών χλωρίδας και. Σημαντική έκταση καταλαμβάνουν τα ορεινά λιβάδια και οι βραχώδεις περιοχές (31%), τα δάση οξιάς, τα δάση μικτών φυλλοβόλων πλατύφυλλων, όπως οι δρυες και οι καστανιές (19%), οι θάμνοι (20%) και οι δασοσκεπείς εκτάσεις (19%). Τα δάση κωνοφόρων που υπάρχουν δημιουργήθηκαν από αναδασώσεις και καταλαμβάνουν μόνο μικρό μέρος των δασών της περιοχής.
Στο Μενοίκιο έχουν καταγραφεί περισσότερα από 500 φυτικά είδη, τα οποία συνθέτουν 20 περίπου οικότοπους. Έξι οικότοποι θεωρούνται ιδιαίτερης αξίας και έχουν τεθεί σε καθεστώς προστασίας.

Από τους πρόποδες του Παγγαίου μέχρι την κορυφή του, αντιπροσωπεύονται οι περισσότεροι τύποι φυτοκοινωνιών που συναντούμε στον ελληνικό χώρο: βραχώδεις περιοχές (5%), δάση και δασικές εκτάσεις (70%), ορεινά λιβάδια (10%) και θαμνώνες (20%). Σε χαμηλά υψόμετρα συναντά κανείς μακία βλάστηση και αρωματικά φυτά και βότανα. Εδώ βασιλεύουν το πουρνάρι, η αγριελιά, η κουμαριά, ο σχίνος, ο γαύρος, o φράξος κι ο κέδρος. Επίσης εδώ θα συναντήσουμε πολλά βότανα, όπως το τσάι, η μέντα και το θυμάρι. Στα ξέφωτα και στα λιβάδια θα δούμε σπάνια αγριολούλουδα, όπως κρίνα, ίριδες, παιόνιες, κρόκους, και ορχιδέες. Σε υψηλότερες θέσεις (πάνω από τα 600μ.) κυριαρχούν τα μικτά δάση των φυλλοβόλων που αποτελούνται από καστανιές, βελανιδιές, φουντουκιές, οξιές και συστάδες πεύκων. Τέλος, πάνω από τα 1000μ. κυριαρχούν οι οξιές, ο σφένδαμος, τα έλατα, το μαυρόπευκο, το αρκουδοπούρναρο και η σημύδα, για την οποία το Παγγαίο αποτελεί το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής της στη βαλκανική χερσόνησο.

Ο υδάτινος και χλωριδικός πλούτος των βουνών αυτών υποστηρίζουν μια σημαντική βιοποικιλότητα στην πανίδα της περιοχής και μάλιστα στην ορνιθοπανίδα της. Συναντάμε θηλαστικά όπως η βίδρα, η αλεπού, ο λύκος, ο αγριόγατος, το αγριογούρουνο κ.α. Οσον αφορά την ορνιθοπανίδα, στα χαμηλά υψόμετρα είναι σημαντική η παρουσία του πελαργού, της γερακίνας, του πετρίτη και διάφορων μικρόπουλων, όπως κοτσύφια, τρυγόνια, τσίχλες, κουφαηδόνια, λιοστριτσίδες. Στα μεγαλύτερα υψόμετρα θα συνατήσουμε τον φιδαετό, τον χρυσαετό, την πετροπέρδικα, τον μπούφο, τους δρυοκολάπτες κ.α. Αλλά και η ερπετοπανίδα της περιοχής περιλαμβάνει ενδιαφέροντα είδη, όπως τον λαφιάτη, την οχιά, την πράσινη σαύρα, τις χελώνες και την σαλαμάνδρα.

Περισσότερα
ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης

Μόλις 40χλμ. ΒΔ της πόλης των Σερρών συναντούμε έναν από τους σημαντικότερους υγροβιότοπους της Ελλάδας, την λίμνη Κερκίνη. Το Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης, ανήκει στο Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Natura 2000.

Στην περιοχήτου εθνικού Πάρκου έχουν αναγνωρισθεί 21 είδη οικοτόπων με 1300 είδη φυτών, πολλά από τα οποία είναι ενδημικά ἠ σπάνια. Σε αυτόν τον οικολογικό παράδεισο έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 300 είδη πoυλιώv. Από αυτά 137 είδη φωλιάζουν, 134 είδη διαχειμάζουν και 163 είδη χρησιμοποιούν τον υγρότοπο και την ευρύτερη περιοχή ως ενδιάμεσο σταθμό ανάπαυσης και τροφοληψίας κατά τη διάρκεια των μεταναστευτικών ταξιδιών τους. Μαζί τους ζούνε 32 είδη ψαριών, 25 είδη ερπετών και πάνω από 4700 είδη ασπόνδυλων. Με δυό λόγια: ένα ζωντανό μουσείο της φύσης.

Στηv περιoχή της λίμvης ζει o μεγαλύτερoς αριθμός βoυβαλιώv στηv Ελλάδα, ο οποίος και προστατεύεται από την ελληνική Πολιτεία.
Οι επισκέπτηες του Εθνικού Πάρκου απολαμβάνουν και γνωρίζουν την λίμνη μεσω περιηγήσεων σε αυτήν με την χρήση των χαρακτηριστικών βαρκών της, χρησιμοποιώντας τις χαρακτηριστικές βάρκες της λίμνης (πλάβες), κανό, άλογα και ποδήλατα.

 

Το φαράγγι του Τίμιου Προδρόμου

Το βόρειο τμήμα του Μενοίκιου κόβεται στα δυο από ένα βαθύ φαράγγι, που ονομάζεται Φαράγγι του Τιμίου Προδρόμου, από την ομώνυμη μονή που είναι κτισμένη λίγο πριν από την έξοδό του από το βουνό. Το φαράγγι διατρέχεται από το Κοκκινόρεμα, που πηγάζει από τα ορη της Ανω Βροντούς, τα διασχίζει με το όνομα Διαβολόρεμα και συνεχίζει μέσα από το Μενοίκιο με το νέο του όνομα. Ολη η διαδρομή του, που στο παρελθόν εξυπηρετούσε την σύνδεση των Σερρών με την κοιλάδα του Κάτω Νευροκοπίου, είναι εντυπωσιακή και πλούσια σε βλάστηση. Το φαράγγι σήμερα διασχίζεται από το περιβαλλοντικό μονοπάτι που διάνοιξαν ερευνητές του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών της Θεσσαλονίκης.


Το σπήλαιο της Αλιστράτης

Το σπήλαιο Αλιστράτης βρίσκεται 6 χλμ. από την κωμόπολη της Αλιστράτης. Θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα της Ελλάδος, πιθανόν και της Ευρώπης. Το τουριστικό σπήλαιο καλύπτει επιφάνεια τουλάχιστον 25.000 τ.μ. και έχει μήκος 3.000 μ. Περιέχει πλούσιο λιθοματικό διάκοσμο, που διακρίνεται για την ομορφιά του και την ποικιλία των σπηλαιοαποθέσεων. Εχει μεγάλη μορφολογική και ηλικιακή ποικιλία σταλαγμιτών και σταλακτιτών. Συναντούμε παλιούς σταλακτώνες, που συχνά φράσουν τις σήγαγγες του σπηλαίου, καθώς και νεαρούς σταλακτίτες, που βρίσκονται στο αρχικό στάδιο σχηματισμού τους.

Το οικοσύστημα, επίσης, του σπηλαίου παρουσιάζει μεγάλο βιολογικό ενδιαφέρον, λόγω του μεγέθους του, του εντυπωσιακού αριθμού νυχτερίδων που φιλοξενεί και της ύπαρξης ενδημικών του σπηλαίου οργανισμών. Η πανίδα που έχει βρεθεί μέσα σε ιζήματα διάσπαρτα σε όλη την επιφάνεια του σπηλαίου, είναι ηλικίας μέχρι και 2.000.000 χρόνων.


Το φαράγγι του Αγγίτη

Σε απόσταση 250 μέτρων από το νότιο μέρος της εισόδου του σπηλαίου της Αλιστράτης, περνά η σιδηροδρομική γραμμή Σερρών–Δράμας. Παράλληλα με την σιδηροδρομική γραμμή και σε μικρή απόσταση υπάρχει η κοίτη του ποταμού Αγγίτη, που τα νερά του έχουν διαβρώσει τους ασβεστόλιθους με αποτέλεσμα να σχηματισθεί το φαράγγι του Αγγίτη, σε μήκος 15χλμ. Το φαράγγι,που χωρίζει τους ορεινούς όγκους του Παγγαίου και του Μενοικίου, είναι γνωστό και σαν Στενά Πέτρας.

Κατά μήκος του φαραγγιού υπάρχουν πολλά σπήλαια, τα οποία κατοικήθηκαν σε διάφορες εποχές. Σε τρία μάλιστα σημεία βρέθηκαν ίχνη από βραχογραφίες του 5ου-6ου μ.Χ. αι., που εικονίζουν φιγούρες ιππέων, ελαφιών και καμηλών.

Η περιήγηση με τρένο στο φαράγγι του ποταμού Αγγιτη διαρκεί περίπου μια ώρα και ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει όχι μόνο τους μαιάνδρους του ποταμού αλλά και τις περίφημες βραχογραφίες.

Περισσότερα
Επιμελητήριο Σερρών
Περιστέρη Κωστοπούλου 2, Σέρρες 621 00
2321099710 & 2321099731

espa-banner
Πολιτική Ασφάλειας / Όροι Χρήσης

Παρακαλώ περιμένετε να συνδεθείτε.